همه چیز ابتدا از درون تو عبور میکند بعد به چشم‌هایت میرسید

هی داشتم خودخوری میکردم. هی برای خودم فلسفه می‌بافتم، دلیل می‌آوردم، نمونه‌های بیرونی مثال میزدم! ببین، فلانی هم همین کار را کرد، پس غلط نیست. پس نشانه‌ی بدی نیست.

کجا دنبال درست و غلط می‌گردم!!

بهتر که فکر کردم، دیدم تمام این نگاه از خودم نشأت گرفته است. خود من از ابتدا چنین نیتی داشت، خود من آن نیت را کتمان کرد و برایش دلایل دیگری بافت، خود من آن کار را انجام داد و خود من حالا با من می‌جنگد. و تمام آنچه از بیرون به خودم ربط میدهم، هیچ نقشی در این مسیر نداشتند. 

اگر دلم صاف بود و همه‌چیز درونم روشن، این جنگ پیش نمی‌آمد.