اشکالی ندارد اگر کسی را آزردی

باید قبول کنم همه‌ی ما آدم‌ها قرار است حداقل گهگاهی همدیگر را ناراحت کنیم. آن روز آن دکتری که دیگر نمی‌خواهم پیشش بروم، می‌گفت چرا فکر کردی باید فرشته باشی؟ راست می‌گفت. نه میتوانم فرشته باشم و نه حالا هستم. دوست عزیزم که حالش بد شده بود (که حالا دلم میخواست میتوانستم از آن اتفاق بنویسم اما انگار زبانم از بازگویی اتفاقات آن روز و اورژانس امام لال شده باشد) هی با خودم میگفتم کاش وقتی میگفت ناراحت است من فلان کار را می‌کردم. کاش وقتی از دستش عصبانی یا دلخور میشدم به روی خودم نمی‌آوردم. کاش و کاش. بعد با خودم گفتم من دوستم را دوست دارم. سعی‌م را هم کرده‌ام. و چه بخواهم چه نخواهم ما همدیگر را آزار خواهیم داد. همانطور که همدیگر را دوست داریم.