ناامید نشو
سلام:)
کشفیات جدید بنده در زمینه روابط انسانی.
حالا شاید خیلیا این حس رو نداشته باشن
اما توقع من توی روابطم یه خیرخواهی و دوستی خالصه انگار
هرچند الان دارم فکر میکنم که خود من چقدر خالصانه‌ست نیت‌هام (از این فعلا بگذرم، میخوام به دیگران بپردازم)
بعد میرم توی روابطم
می‌بینم نه
اونقدرا همه چی پاک و روون نیست!
یعنی ممکنه تو یه شب عمیق و عالی رو با یه نفر، یه دوست، تجربه کنی
باهاش بی‌پرده از احساسات و افکارت بگی
و حس نزدیکی زیبایی رو باهاش تجربه کنی
اما روز بعدش حس کنی اون آدم تو نیست.
که خب طبیعتا هم نیست!
و یک فرد جدا، با تمایلات جدا، با خودخواهی مخصوص خودش هست.
این نه باید باعث رد کردن رفاقت بشه، نه آدم رو ناامید کنه.
این طبیعیه و ما آدما در بهترین حالت هم تا یه حدی خیرخواه طرف مقابلیم و یه جاهایی دیگه پای خود میاد وسط.
پس ایتجاست که نمیگم صادق نباش یا سیاست‌های عجیب غریب نشون بده، ولی یکم حواس جمع باش و واقعیت آدمیزاد رو یادت نره. فکر نکنی اون آدم خود توئه، درون توئه و تو رو صد در صد میفهمه و تموم وجودش خیره برای تو. نه. اینطور نیست. و این اونقدرا که فکر میکردم هم زننده و ناراحت‌کننده نیست. فقط یه واقعیته.
